چای برای دو نفر

به سراغ من اگر می آیی، کمی آهسته تر از دوست بیا، که ترک خورده ام از پیش در این تنهایی، ترکم می شکند

چای برای دو نفر

به سراغ من اگر می آیی، کمی آهسته تر از دوست بیا، که ترک خورده ام از پیش در این تنهایی، ترکم می شکند

می خواهم اندیشه هایم را زار بزنم

اینهمه سنگینی که بر روی سینه من است، از کجای دنیا برداشته شده؟

الآن کجای دنیا سبک شده؟

اگر فیزیک دروغ نگفته باشد حتما جغرافیای خوبی ندارم که این انتقال اینهمه برایم گنگ است.

آینه ی مواج

من نور نخواستم از تو

تصویر خودم را پس بدهی کافیست